Program Korekcji Uwagi
Davis Attention Mastery Programme®
Jest to program przeznaczony dla osób z ADD (attention deficit disorder) lub ADHD (attention deficit hyperactivity disorder).
Tak jak każdy trening prowadzony metodą Rona Davisa, również i ten obejmuje 30-godzinny kurs, rozłożony na pięć dni, podczas którego uczeń oraz jego opiekun poznają nowy sposób pracy.
Uczeń dowiaduje się, jak radzić sobie z wewnętrzną energią, która jest zwykle szybsza niż u innych osób, natomiast opiekun poznaje narzędzia, dzięki którym będzie mógł lepiej rozumieć reakcje swojego dziecka. Wiadomo, że niewłaściwe tempo przeszkadza zarówno w procesie uczenia się, jak i starannego pisania, stosowania ortografii czy budowania relacji.
Kroki do opanowania ADD/ADHD
Próba przełączania uwagi z jednego bodźca na drugi zwykle się źle kończy, dlatego w pierwszej kolejności uczymy się opanować nieustanne rozproszenie i rozkojarzenie
Stres i szybkie tempo wewnętrzne nie służą temu, by zacząć przyglądać się potrzebom innych, stąd poznajemy techniki opanowania emocji, wyciszania, spowalniania własnej energii – dowiadujemy się, jak przejąć nad nią kontrolę oraz że w ogóle jest to możliwe
Żeby budować dobre relacje, uczymy się, jak dostosować własną wewnętrzną energię do energii innych – żeby to osiągnąć musimy najpierw nauczyć się ją rozpoznawać
Poznajemy pojęcia takie jak „przyczyna” i „skutek”, „konsekwencja”, „przed” oraz „po”, ale także „porządek” i „nieporządek”, gdyż dla osób z ADD/ADHD często te pojęcia są abstrakcyjne; przed rozpoczęciem zajęć nigdy się nimi nie zajmowały
Wyklejamy z plasteliny trudne sytuacje, dokładając i analizując kolejne, pierwotnie pomijane, przyczyny danych zdarzeń. Staramy się spojrzeć na trudne sytuacje także z perspektywy innych osób, które symbolicznie dokładamy do naszych plastelinowych modeli
Radzenie sobie z rozproszeniem
Zaczynamy od radzenia sobie z rozproszeniem. Trener pokazuje, jak je opanować, ponieważ jest to jedno z kluczowych źródeł problemu. Osoby z ADD i ADHD, tak jak i pozostali dyslektycy, rozpraszają się łatwo, co nie wpływa dobrze ani na proces czytania, ani na zrozumienie tekstu czy też na skuteczne przyswajanie wiedzy. Dlatego każdy z programów Rona Davisa rozpoczyna się zawsze nauką związaną z umiejętnością opanowania rozproszenia.
Praca nad stresem
Kolejny krok dotyczy pracy nad stresem. Zazwyczaj osoby z ADD i ADHD łatwo dają się porwać emocjom, reagują szybko, często w sposób, który nie jest akceptowany przez otoczenie. Takie reakcje związane są z tym, że ich zawrotne, wewnętrzne tempo napotkało przeszkodę, która domaga się spowolnienia. Przeszkody są stresujące, o ile oczekujemy, że powinny zniknąć. „To świat zewnętrzny ma się zmienić, a nie my sami” – myśli osoba z ADD lub ADHD. Kłopot polega na tym, że nie mamy wpływu na to, jak funkcjonuje świat. Tymczasem bierne i niecierpliwe oczekiwanie na zmianę, na którą nie mamy wpływu, rodzi frustrację. Co możemy zrobić? Możemy zapanować tylko nad tym, jak my się czujemy z daną sytuacją i co robimy, kiedy się pojawia. Dlatego celem naszej pracy jest nauczyć osoby z nadaktywnością, by zaczęły pytać same siebie: co JA mogę zrobić, żeby to poprawić? Jaki jest MÓJ udział? Uczymy też, jak stosować techniki oddechowe, które redukują poziom frustracji.
Wewnętrzny poziom energii
Żeby szkolna nauka oraz budowanie relacji z innymi były efektywniejsze, osoby z ADD i ADHD muszą obniżyć wewnętrzny poziom energii. Niektóre prace wymagają, by wykonywać je w spokoju. Niektóre relacje opierają się na tym, że mamy czas, by zauważyć emocje innych ludzi. Nie da się całe życie funkcjonować na najwyższych obrotach. Czasami powtarzamy osobom z ADD i ADHD: nawet samolot, który potrafi latać z prędkością 1000 km/h, musi niekiedy stać na lotnisku. Inaczej ludzie do niego nie wsiądą. Stąd kolejne narzędzie, bardzo przydatne, to wewnętrzny Zegar Energii. Osoby z nadaktywnością dowiadują się, że posiadają coś takiego oraz że mogą taki zegar samodzielnie regulować.
Łączenie przyczyny i skutku
Kolejna sprawa to łączenie przyczyny i skutku, ustawianie zdarzeń w taki sposób, by było wiadomo, jak jedno wynika z drugiego, kiedy coś się wydarzyło i jakie były tego dalsze konsekwencje. W sytuacji, gdy osoby nadaktywne działają na szybkim zegarze, nie zwracają uwagi na takie niuanse. Cierpią na tym ich relacje. Osoby z ADD lub ADHD nie wiedzą, dlaczego ktoś się obraził albo dlaczego nie chce w czymś już brać udziału. Takie pojęcia jak czas, porządek i nieporządek, sekwencja czy konsekwencja są dla nich czystą abstrakcją, ponieważ trudno się nad tym zastanawiać, będąc w wiecznym pędzie. Celem naszej pracy jest przemyśleć wspólnie, co naprawdę oznaczają te pojęcia, przyjrzeć się definicjom, wykleić je z plasteliny, a następnie zastanowić się nad problematycznymi sytuacjami z wykorzystaniem tych pojęć. Co było najpierw? Co było potem? Jakie były przyczyny? Była jedna czy więcej? Często osoba nadaktywna wykleja nieprzyjemne zdarzenie i analizuje je od końca do początku. Często tworzy warianty tych zdarzeń, biorąc pod uwagę inne możliwości własnych reakcji.
Motywacja
Oczywiście o sukcesie naszej pracy decyduje poziom motywacji danej osoby. Jeśli ktoś uważa, że to świat powinien się zmienić, wszystko pozostanie takie jakie było. Jeśli jednak dana osoba chce się zmienić, po prostu to zrobi. Dlatego zawsze na początku pracy zadajemy kluczowe pytanie o motywację: czy chcesz pracować nad sobą? Bo nad niczym innym, tylko nad Tobą właśnie, będziemy pracować w trakcie tych zajęć. I tylko Ty możesz z tym coś zrobić. Więc jeśli chcesz, zaczynamy.
